Zapiski z Ludowego

Zakończyła się kolejna wiosenna sesja chińskiego parlamentu tzw. liang hui czyli posiedzenia obu izb parlamentu: Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych oraz Ludowej Rady Konsultatywnej Chin. W czasie spotkań debatowano nad przyszłym rozwojem gospodarczym i społecznym a wszystko pod przywództwem przewodniczącego Xi Jinpinga. W odniesieniu do Ludowej Rady Konsultatywnej Chin we wczorajszym „Dzienniku Ludowym” opublikowano „komentarz redakcyjny”, który w sposób sloganowy omawia dokonania obrad. Jak takie hasła interpretować i co tu jest istotne? Dwa wymiary w komentarzu wydają się godne uwagi: po pierwsze przez cały tekst podkreślana jest konieczność zjednoczenia (tuan jie 团结) wszystkich w Chinach bez względu na przynależność polityczną, wyznanie czy status społeczny, a po drugie wskazuje się na istotę mechanizmów konsultacji w ramach kreowanej w Chinach formy demokracji konsultatywnej (xieshang minzhu 协商民主). W odniesieniu do konieczności zjednoczenia należy wskazać, że w okresie nadchodzących wyzwań między innymi spowalniającej gospodarki, nacisk na zjednoczenie społeczne jest dość naturalnym mechanizmem mającym zapewnić względną stabilizację w państwie. Tylko przez wskazywane zjednoczenie zapewnione zostanie dotarcie do wyznaczonego celu: wielkiego odrodzenia narodu chińskiego, który aktualnie znajduje się w połowie drogi do upragnionej rezurekcji – tak pisze „komentarz redakcyjny”. Druga kwestia to wspominana sprawa konsultacji społecznych. Tu używa się pojęcia shang liang 商量 co w określonym kontekście może oznaczać wymianę zdań, dyskusję lub targowanie się o cenę przy zakupie towaru. Innymi słowy w ramach systemu daje się możliwość targowania się o własne interesy tak by uniknąć rewolucji. Ponadto tekst odwołuje się do koncepcji xie shang协商 czyli negocjacji bądź konsultacji. Takie konsultacje mają zapewnić stabilizację w czasach, kiedy narastają sprzeczności wewnątrz Chin jak i w otoczeniu międzynarodowym. W odniesieniu do tych drugich nietrudno się domyślić, że chodzi o politykę Waszyngtonu wobec Chin, w odniesieniu do tych pierwszych można spekulować. Jednak podstawowym problemem wewnętrznym są dysproporcje rozwojowe i brak równych szans do postępu w rożnych częściach Chin. Na przykład dzisiejszy Kunming wygląda jak Szanghaj w latach 90. ubiegłego wieku – wielki plac budowy. Jednak czy po 2040 roku osiągnie taki status jak miasto portowe? To raczej wątpliwe.